Kartki: Atelier

ATELIER
      MARIjaRuNO

Maria Jolanta Garecka
     (Marunowska)
    85 - 156 Bydgoszcz
ul. Księdza Skorupki 101/1
           Poland
jolaruno55@gmail.com
tel. (52) 373 - 56 - 85
   c.506 - 528 - 536

Motto artystyczne:

Artystka ze swoją starszą córką.

Po różnych perypetiach losu i w czasie przechodzenia przez Zespół Opuszczonego Gniazda oraz intensywną rekonwalescencję czego wymagało tymczasowe załamanie kondycji zdrowotnej Marii j.Runo artystka powróciła do pracy nad cyklami prac, które miały swój rodowód już w na przełomie lat 1991 / 92 rokiem.

Zbiór ten zatytułowany jest „Łowcy światła” i podzielony jest na serie, cykle i segmenty dla celów raczej organizacyjno – porządkowych niż narzucania interpretacji treściowych.

Maria j.Runo ma 22 – letnią emigrację poprzez Austrię do Stanów Zjednoczonych poza sobą. Repatriację zaplanowały dla niej różne i skomplikowane okoliczności życiowe. Przemiany społeczno – gospodarcze na całym świecie mające swoje źródła w naszej ojczyźnie odcisnęły bardzo poważne piętno na egzystencji wielu rodaków artystki. Maria j.Runo jest przykładem omawianych konsekwencji.

Pierwszym językiem autorki reprezentowanych na wystawie prac był rysunek. W wieku 13 lat nauczyciele szkoły podstawowej zorganizowali jej pierwszą wystawę w Domu Artysty Amatora w Bydgoszczy. Po ukończeniu pięcioletniego wówczas Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy z wyróżnieniem za osiągnięcia w dziedzinie osiągnięć artystycznych w 1977 roku artystka została wolnym słuchaczem na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na piątym roku rzeźby. Według tamtejszych profesorów prace Marii reprezentowały ten sam poziom co osiągnięcia o zazwyczaj pięć i więcej lat starszych od niej adeptów sztuki.

W 1979 roku pomyślnie zdała egzaminy i została przyjęta do jedynej wówczas w Polsce szkoły eksperymentalnej w Radawnicy o nazwie Uniwersytet Ludowy, gdzie głównymi przedmiotami zainteresowania autorki okazały się fotografia i film.

W czasie wakacji wyjechała z grupą studentów z tego samego roku do Austrii skąd na azylu politycznym wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Po osiedleniu się w Baltimore w Stanie Maryland Maria j.Runo kontynuowała rozwijanie swoich umiejętności na wieczorowych kursach na renomowanej uczelni amerykańskiej Maryland Instytut of Art, gdzie z zapałem studiowała anatomię ludzką ze szczególną fascynacją portretem.

Maria j.Runo urodziła się w Toruniu w 1957 roku. Obecnie próbuje swoich sił w organizacji kalendarza wystawienniczego dla wielu swoich projektów składających się na serie, cykle i segmenty wchodzące w zbiór prac ogólnie nazwanych „Łowcy światła”.

Wszystkie prace opatrzone są pseudonimem Maria j.Runo i pochodzącegood jej panieńskiego nazwiska Marunowska.

W swoich kompozycjach Maria j.Runo stara się skracać dystans pomiędzy twórca a poprzez wychodzenie przed szkło zamiast ukrywania prac pod szkłem. Artystka zaprasza ewentualnego konesera sztuki do współudziału w twórczości poprzez umożliwienie doboru tła do swoich kompozycji. Prace Marii j.Runo wykonane są. Prace Marii j.Runo wykonane są w technice masy papierowej z wykorzystaniem kolażu lub fotomontażu a także sporadycznie techniki tempery, akwareli, oleju, węgla, pióra itd. Kompozycje wymienionej wyżej autorki splatają i wiążą ze sobą różne techniki a także z dużą swobodą korzystają z całego arsenału stylów i różnych dziedzin sztuki. Artystka bawi się drażniącą jakością eklektyzmu, konsekwentnie i świadomie korzystając z wybranych środków dla podkreślenia kanwy lub wątku w treści, nad którą pracuje w danym momencie. Analitycznie bada a w konsekwencji znajduje i akceptuje rozwiązania służące dla przekazu określonych emocji czy wrażeń estetycznych, którymi autorka chce dzielić się z odbiorcą. Omawiane prace są wykonane przy zastosowaniu małego kontrastu walorów w gamie monochromatycznej z minimalną ilością zastosowania koloru, tak jak to się dzieje pod wpływem silnego działania bardzo skoncentrowanego strumienia światła dla możliwości podkreślenia gry światłocieni zamkniętej w bryłowatości prezentowanych kompozycji. Dla tego samego celu autorka kontrastuje zimną i gładką, błyszczącą powierzchnię szkła z miękką i wypraną z koloru bryłą stworzoną przez materiał, na którym koncetrują się wzmagania - autorki przedstawionych prac - z materią.