Ławka

Ławka nad stawem wśród cieni wysokich Akacji zaprasza,

by spocząć na niej w dzień skwarny,

Popatrzeć na kaczki i jak woda się marszczy.

Kaczki jedna w drugą jak dwie krople -

ciągną za sobą rozplatane sznury kaczych losów.

Gdyby człowiek rozumiał szmery,szumy,szelesty...

ciem skrzydeł trzepania zanim wlecą w ogień,

Zapewne pozyskałby przepis jak się cieszyć -

bez powodu od wiosny zarania aż po zachodów kroki,

jak zapaść w odpoczynek bieli na sezon lub dłużej.

Liście, źdźbła trawy i kaczki są nauczycielami

niesłychanej jakości - bez opłaty.

Można skorzystać z nauk poza - szkolnych;

O stanie trwania - jako wyjątkowym wyjątku 
w ciągłości iluzji bez naprężeń i tarcia.

Jak być ukontentowanym,

ze szczęściem obytym, bez tremy i bez wahań

korzystać z istnienia dobrostanu i dobrobytu

w przepychu piękna na drodze do ideału oraz absolutu,

z możliwością koncentracji na wyborach własnych.

Jak budzić się radosnym, po nocy lub sezonie,

po to by znów rosnąć i czcić spowijający moment

jak zwykłą okazje na ucztę zamienić,

jak doświadczeniom wszelkim posyłać ukłony;

"...Witam, jesteś wybraną cząstką drogi (!)..."

                  Siedem Stawów 09-09-2012 r.

                  Maria j.Runo